Zapraszamy na wystawę indywidualną Katarzyny Wendland, która odbędzie się w galerii na wydziale Matematyki i Informatyki UMK w Toruniu. Wystawa będzie miała charakter retrospektywny i intermedialny, obok malarstwa i rysunku eksperymentalnego znajdą się realizacje wynikające z poszukiwań w obrębie zapisu cyfrowego. Otwarciu towarzyszyć będzie akompaniament gitarowy.
Otwarcie: 23.06.17, godz 17:00
Akademicka Przestrzeń Sztuki
Wydział Matematyki i Informatyki
Uniwerytetu Mikołaja Kopernika
ul. Chopina 12/18, Toruń
Czas trwania: 23.06.17-11.07.17
gitara: Grzegorz Wawrzyńczak
projekt plakatu: Grzegorz Wawrzyńczak
Podłożem dla podjętych działań jest dla mnie eksperyment, poszukiwanie syntezy, asocjacji – jako zestawienia, połączenia, przyłączenia kojarzonych wyobrażeń, z których jedno przywodzi na myśl drugie. Powstałe kompozycje malarskie, rysunkowe, fotograficzne łączą się z sobą na drodze poszukiwań plastycznego wyrazu dla wyrażenia ciągłego ruchu, zmienności. Istotnym czynnikiem stało się również światło, które budując kompozycję jednocześnie ją dematerializuje.
Jest to zapis wielowymiarowy odczuwanej subiektywnie rzeczywistości oraz metafory odczucia natury. Światło jest istotnym czynnikiem budującym ekspresję powstałych cykli, jest spoiwem pomiędzy tym co realne, a tym co duchowe.
–Katarzyna Wendland
.
D Y F U Z J E- RECENZJA
Wystawa „Dyfuzje” Katarzyny Wendland – to interdyscyplinarna aranżacja przestrzeni ekspozycyjnej Galerii Wydziału Matematyki i Informatyki UMK. Artystka prezentuje tu prace wchodzące w skład kilku zróżnicowanych tematycznie i formalnie cykli realizowanych przez nią równolegle w różnych dyscyplinach. Artystka używa różnorodnych przenikających się i dopełniających mediów, którymi posługuje się, aby wyrazić, utrwalić i przekazać swoje fascynacje kolorem, światłem, przestrzenia, ruchem, rytmem i dźwiękiem oraz ich wzajemnymi asocjacjami. Tworzy kompozycje i układy symultaniczne, oddziaływujące na siebie nawzajem i pobudzające w odbiorze do recepcji wielozmysłowej. Szczególnie inspirujące jest dla niej zjawisko ruchu, jego stadia, rytmiczność i przestrzenny ożywiany światłem układ. Światło jako czynnik sprawczy i organizujący stanowi tu jednocześnie element duchowy. Artystka odnosi się także do symboliki barw, spośród których szczególne znaczenie ma dla niej błękit, jako kolor dający odczucia pozawymiarowe, wiodące ku nieskończoności. Duchowe i przestrzenne walory błękitu eksploruje artystka w wielkoformatowych obrazach z cyklu „Stratosfera”. Towarzyszą im obrazy z cyklu “Follow the sun” – będące rodzajem kolistych mandali. Sferyczne układy kompozycyjnych zatrzymane w jednej z możliwych wersji wirujacego układu kształtów i barw, ukazują niewyczerpany potencjał światła, jako szczególnego medium wiażącego niewidzialnym spoiwem materię z duchowościa. Ekspozycję dopełnia eksperymentalny rysunek z wykorzystaniem materiałów syntetycznych, fotografia cyfrowa oraz instalacja dźwiękowa, która stanowi próbę przełożenia języka sztuk wizualnych na język dźwięku.
-Mirosława Rochecka
Fotorelacja Alicji Wieczorek:
